Zou Annabel Langbein net zo’n hekel aan de winter hebben als ik? Het heeft er in ieder geval alle schijn van want zo ongeveer ieder jaar als het bij ons zomer is, reist Annabel af naar Nederland om een nieuw kookboek te promoten. Dat doet ze op haar eigen manier, met een tomeloze energie, plezier, aandacht en vooral lange tafels vol heerlijks voor haar gasten. Dit keer stonden die tafels in Haarlem bij boekhandel de Vries. Lastig hoor, om te midden van al die mooie boeken netjes aan tafel te blijven zitten!
Lange tafels spelen voor Annabel een belangrijke rol; eten verbindt dus haar motto luidt “ga vooral eens aan tafel met een stel onbekenden en aan het einde van de maaltijd ben je nog nét niet elkaars beste vrienden…” Ook dit jaar kreeg ze gelijk. Ellen, Gerrit Jan, Anouschka, Melissa en Vincent; ik heb genoten van jullie verhalen, wijsheid en gezelligheid!
Wat leuk ook dat Annabel zelf nog bij iedere tafel even aan schoof. Bijzonder, als je bedenkt dat ze in Nieuw-Zeeland nauwelijks nog over straat kan zonder herkend te worden. Razend populair is ze er. Maar bij ons aan tafel zat vooral een enig mens, gék van eten en bereid om al haar kennis en ervaring met ons te delen.
En vooral in dat laatste schuilt volgens mij het succes van haar boeken. Annabel mag dan geen koksdiploma hebben, ze heeft zo’n enorme liefde voor eten en vooral de sociale betekenis ervan dat ze super gedreven is om dat door te geven. “It’s what I’m meant to do”. De recepten in haar boeken zijn eenvoudig en do-able, ook voor keukenmaagden. Het heeft namelijk totaal geen zin om je voor een etentje stress op de hals te halen, dan kun je beter ontspannen blijven en iets makkelijks maken.
Dat je met makkelijk toch ook indruk kunt maken blijkt als je haar nieuwe kookboek “Food & Fun” open slaat. Het boek staat vol zomerse hapjes, drankjes en maaltijden en voor iedereen die het lastig vindt om daar een mooie combinatie uit samen te stellen geeft ze ook een aantal menu-suggesties. Eigenlijk precies het eten waar we, nu de zomer officieel is begonnen, heerlijk van kunnen genieten. Ikzelf ben inmiddels fan van haar aardbeienmousse. Zonder slagroom en dus veel minder vettig dan je van een mousse gewend bent. Nu de aardbeien nog volop van het land komen mag je hem eigenlijk niet missen! Omdat er volgens Miss Foodie altijd nog wel een schepje bovenop kan, bedacht ik er een lekkere crunch bij van rozenwatermeringues. Benieuwd wat Annabel daar van vindt!
Of Annabel er volgend jaar weer is? Dat kan maar zo want haar volgende boek over koken naar de seizoenen is al bijna af! Ik blijf haar in ieder geval volgen.
- 500 gram aardbeien zonder kroontjes
- 2 eetlepels citroensap
- 1 tl vanille-extract (of 1 zakje vanillesuiker)
- 1 pakje aardbeiengelei (bijv. Jell-o) kun je dat niet vinden, vervang dan de suiker en het kokend water door 80 ml aardbeiensiroop en 100 ml water, gebruik dan 8 blaadjes gelatine)
- 55 gram fijne suiker
- 125 ml kokend water
- 125 ml yoghurt
- voor de rozenmeringues
- 1 eiwit
- 1 eetlepel rozenwater
- 50 gram poedersuiker
- Pureer de aardbeien met het citroensap en de vanille. Als je aardbeiengelei gebruikt, meng je dat met het kokend water en de suiker. Roer net zo lang tot alles is opgelost. Gebruik je gewone gelatineblaadjes, week die dan eerst 10 minuten voor in water. Breng de aardbeiensiroop en water aan de kook en los daar al roerend de gelatineblaadjes in op.
- Roer het mengsel door de aardbeienpuree en doe er de yoghurt bij. Roer goed en laat de mousse minstens een nacht opstijven in de koelkast.
- Verwarm je oven voor op 110 graden. Voor de meringues klop je eerst het eiwit zo stijf dat de pieken rechtop blijven staan. Klop er dan het rozenwater en de poedersuiker door. Schep hoopjes eiwit op een bakvel of spuit ze er mooi op met een spuitzak.
- Zet in de oven en bak minstens een uur. Proef er af en toe een, ze moeten lekker bros zijn voor dit recept.
- Als je de mousse gaat eten, verkruimel je er wat van de rozenmeringues over. Enjoy!
Leuke post. En het was inderdaad een super avond! Het was heel gezellig je te ontmoeten.
Liefs, Ellen
Heb het even niet allemaal bijgehouden maar was ik nou sneller dan jij dit keer? 😉
Wat een leuke post ! Leuke foto’s ook! Hopelijk tot wederziens. Groetjes Melissa en Colin (broer)
Hi Melissa, het wereldje is zó klein dat dat vast wel goed komt! Leuk dat je zo geïnspireerd bent geraakt.
Hmm.. lijkt me een hemels lekker zomers toetje!
Klopt Hazel! Ik ga altijd helemaal uit mijn dak als er aardbeien (en kersen!) zijn. Volop genieten nu.