Een paar dagen geleden maakte Miss Foodie een vreugdedansje. Eindelijk, eindelijk, eindelijk een moestuin! Nog een paar nachtjes slapen en ik kan aan de slag. Nou zou Miss Foodie Miss Foodie niet zijn als dat niet allemaal minutieus werd voorbereid. Dat betekent; stap 1 het hele tuincentrum leegkopen en gelijk daarna in stap 2 het moestuinboek van Mme. Zsazsa doorspitten. Stap 3 is dan het moestuinplan maken en erachter komen dat meer dan de helft van wat ik gekocht heb eigenlijk helemaal niet zo handig/overbodig/onnozel is. Volgende keer gewoon met dat moestuinboek beginnen dus…
Mme. Zsazsa’s nieuwe boek staat namelijk vol met jarenlange moestuinervaring én anekdotes. Lekker leesbare verhalen van haar successen en mislukkingen. Daar heeft ze in al die tijd het nodige van opgestoken en dat deelt ze graag met ons! Ze begint met een reality check; het verschil tussen de droommoestuin en de rauwe werkelijkheid. “Waarschijnlijk moeten we het doen met een smal strookje naast een drukke baan waar al de konijnen die niet worden platgereden de sla met de grond gelijkmaken.“
Heerlijk, ik hou daarvan! Alhoewel… mijn moestuin heb ik natuurlijk het liefst zonder pluizige vriendjes.
Ik volgde Mme. Zsazsa al jaren via haar aanstekelijke blog. Serieus, als zij begint te verhalen over rokjes naaien wil ik direct rokjes naaien! En haar moestuinverhalen en -tips las ik dus ook al jaren. Met gebalde vuisten dan, want ja…. geen moestuin, dus wat móest ik met al die plannen? Maar nu is het dan eindelijk zo ver en kan ik jullie hier ook af en toe wat nieuws over mijn eigen moestuin gaan melden. Hopelijk zonder al te veel dierenleed en met genoeg lekkers om door de seizoenen te koken. Ook dat is namelijk een belangrijk onderdeel van het moestuinboek. Zsazsa heeft zich samen met kokende vriendin Dorien een jaar lang “opgesloten” in haar tuin. Dat begon zo: “‘Als we nu eens een moestuinboek maken?’ zei ik op een dag tegen Dorien. ‘Wat denkt ge: gij de recepten, ik de tuin en Els de foto’s. We komen een jaar lang een keer per week samen en we zien wel wat er in de tuin staat om mee te koken. Allee kom, dat gaat zo tof zijn.’ Omdat Dorien niet makkelijk nee kan zeggen, zei ze ja.“
Doriens recepten zijn echt een fijne toevoeging aan het boek want je moest eens niet weten wat je met al die groenten kunt doen. Kortom; letterlijk en figuurlijk een heerlijk boek!
Nadat mijn tuinplan af was heb ik rap doorgebladerd naar mijn favoriet, de biet! Niets zo verslavend bietjes. Voor Miss Foodie in ieder geval. ‘t Is dat je ze niet kunt roken of snuiven want anders wist ik het wel. Nu het barbeque-seizoen vol aan de gang is, verdwijnt er iedere week wel een portie op een afkoelende bbq. Handig! Want bietjes zijn rauw best lekker maar geroosterd zijn ze echt to die for! En toen ik “bieten” en “hummus” in één woord tegenkwam…
- 200 gram geroosterde bietjes
- 50 gram walnoten
- 1/2 tl venkelzaad
- 3/4 tl karwijzaad
- 1/2 teentje knoflook, fijngeraspt of uit de knijper
- citroensap
- olijfolie
- zout
- citroensap
- Rooster de walnoten in de koekenpan tot ze beginnen te geuren maar niet bruin worden. Doe in een hakmolen. Rooster daarna de kruiden tot ze gaan geuren en wrijf ze fijn in een vijzel. Voeg de bietjes, geroosterde kruiden en de knoflook toe aan de walnoten en pureer in de hakmolen tot het zo grof of fijn is als jij lekker vindt. Breng op smaak met citroensap, olijfolie en zout.
- Zalig op een geroosterd broodje met geitenkaas en bieslook!
Oooo, leuk Wendy een eigen moestuin! Wij hebben sinds kort ook een mini moestuintje, en eh. Nou ja niet alles doet het even goed zeg maar. De rucola groeit als koolen is heerlijk uit eigen tuin en ik denk dat ik straks omkom in de tomaten want ook die gaan goed. Bietjes…. Die komen er volgend jaar! Kan ik dit ook maken met biet uit eigen tuin!
Nou, rucola en tomaten is natuurlijk al heel fijn! Bij mij gaan de bietjes toch nog de grond in hoor, je weet maar nooit. Heel benieuwd hoe het allemaal nog gaat lukken dit jaar, ik hou je op de hoogte!